Metody nauczania
Nazwa STEAM to skrót od angielskich słów: Science (nauka), Technology (technologia), Engineering (inżynieria), Arts (sztuka) i Maths (matematyka). Metodologia STEAM to całkowite odwrócenie tradycyjnego podejścia do nauczania. Dziecko przestaje być biernym odbiorcą wiedzy podawanej przez nauczyciela. Staje się naukowcem, konstruktorem, odkrywcą i inżynierem. Podążając za naturalną potrzebą doświadczania i przeżywania przygód, uczniowie poznają tajemnice otaczającego ich świata. Nie boją się eksperymentować, tworzyć i próbować różnych rozwiązań.
Często wykorzystuje podczas zajęć klocki Lego oraz wprowadza elementy robotyki. Dzięki temu przedmioty ścisłe, takie jak matematyka, fizyka czy chemia stają się dla dzieci ciekawe i angażujące. Element Art, czyli sztuki (np. zajęcia muzealne) sprawia, że stymulowana jest także prawa półkula mózgu. Dzięki temu dziecko wszechstronnie się rozwija. Zachęty do podejmowania prób i akceptowania błędów jako naturalnego elementu procesu odkrywania przygotowują je do pewnego wkroczenia w dorosłe życie.
https://www.youtube.com/watch?v=0tkAvWWhKf4
https://www.youtube.com/watch?v=C48oHf1TOcg
VTS- VISUAL THINKING STRATEGIES - STRATEGIE MYŚLENIA WIZUALNEGO
VTS- to metoda nauczania oparta na dociekaniu
Jest to metoda nauczania oparta na współpracy, skoncentrowana na uczniach, która poprawia umiejętności krytycznego myślenia i sprzyja budowaniu społeczności poprzez ułatwione dyskusje na temat obrazów wizualnych.
Instrukcje są skoncentrowane na obrazie, rysunku, fotografii lub innej wizualizacji, która może być powiązana z programem nauczania danej dziedziny. Do stosowania tej strategii nie jest potrzebne żadne specjalne przygotowanie plastyczne.
Celem VTS nie jest nauczanie historii dzieła sztuki, ale raczej zachęcenie uczniów do samodzielnej obserwacji i poparcia swoich uwag dowodami.
VTS krok po kroku
W metodzie VTS nauczyciel jest mentorem, który prowadzi do dyskusji poprzez zadawanie pytań. Aby rozpocząć pracę z tą metodą, trzeba przede wszystkim… wybrać obraz lub zdjęcie. Wybór, jak wiemy, jest nieograniczony. Możemy się tu kierować, co prawda, własnymi upodobaniami, ale warto też wziąć pod uwagę poziom naszych uczniów i zasób słownictwa, jakim dysponują. Co ważne nie należy ujawniać tytułu zdjęcia bądź obrazu, gdyż może to narzucić kierunek dyskusji i ograniczyć uczniów w ich wypowiedziach. Pytania zadawane przez nauczyciela są za każdym razem takie same:
- Co się dzieje na tym obrazie / zdjęciu? (pytanie inicjujące dyskusję)
- Co widzisz, że tak twierdzisz? ( nacisk na obraz, nie na subiektywne spojrzenie widza)
- Co jeszcze możesz znaleźć? (pogłębienie i poszerzenie znaczenia)
Po każdej wypowiedzi naszego ucznia, powinniśmy sparafrazować jego wypowiedź, np. Mówisz, że…., Uważasz, że….. itp. Jest to bardzo ważny element, gdyż daje uczącym się poczucie, że ich rozumiemy i co więcej, że każda osoba w grupie jest tak samo ważna, a każdy komentarz jest warty wysłuchania. W konsekwencji studenci nabierają przekonania, że ich wkład w dyskusję ma duże znaczenie, a to z kolei prowadzi do budowania się u nich pewności siebie.
W tej metodzie nie ma złych odpowiedzi. Uczniowie muszą jedynie uzasadnić swój punkt widzenia.